تفاوت جوشکاری mig و mag

📖 زمان مطالعه : ۷ دقیقه ⏲️

از دیرباز تاکنون مسئله به هم پیوند دادن ابزار و استفاده از آن ها مطرح بوده که روشهایی آسان برای این کار ابداع شده است. اما ما در این مقاله به روش جوشکاری میگ و مگ می پردازیم که کاربرد بسیاری در مصارف مختلف پیدا کرده است.

شرکت اورین الکتریک ، تولید کننده انواع دستگاه جوشکاری رکتی فایر ، تکفاز و سه فاز اینورتری ، دستگاه جوشکاری CO2 ، و دستگاه جوش آرگون و برش پلاسما ، آماده ارائه و فروش محصولات تولیدی و همچنین خدمات درخواستی به مشتریان محترم ، می باشد . به منظور تماس با کارشناسان و ارائه راهنمایی و مشاوره ، با شماره ☎️   ۰۹۱۲۱۲۶۰۱۴۲ و سایر شماره های درج شده در سایت تماس حاصل نمایید.

 

آشنایی با جوشکاری

در واقع جوشکاری برای اتصال دو قطعه می باشد که به حذف فاصله و ایجاد جاذبه بین دو قطعه می‌انجامد و با توجه به مواد و محل اتصال، روشها و ابزارهای مختلفی نیاز دارد. در جوشکاری دو قطعه می توانند فلزی و یا غیر فلزی باشند و با کمک حرارت و گرم کردن محلی که قصد اتصال داریم انجام می گیرد. پیدایش فلزات و آلیاژهای فلزی به گسترش صنعت و وسعت کار آن کمک کرده است. همچنین مهندسان خطوط تولیدات فلزی به دلیل وزن سبک و مقرون به صرفه بودن آن به دستاوردهای بسیاری در زمینه صنعت جوشکاری دست پیدا کرده اند. برای جوش انواع و روش های مختلفی وجود دارد که می توان به

جوشکاری در حالت جامد

جوشکاری با گاز و اکسیژن

و روش های دیگر اشاره کرد.

جوشکاری میگ

در این روش یک حوضچه جوش پدید می آید که در اثر جوش بین الکترود سیمی و یک قوس ایجاد شده است و به اتصال قطعه مورد نظر می‌انجامد، این سیم باعث ذوب شدن فلز می شود. همچنین سیم باعث ایجاد گرما و در واقع وسیله اتصال دهنده می باشد که به وسیله یک لوله به نام لوله تماس که عمدتاً از جنس مس می‌باشد به حوض اتصال دارد. این حوض کوچک با گازی که از قسمت تفنگ جوشکاری از خود نشان می دهد باعث محافظت شعله نسبت به فضای اطراف می شود. گاز نشت دهنده یا همان گاز محافظت کننده می تواند با توجه به مواد به کار رفته در جوشکاری انتخاب شود که عمدتاً از گازهای هلیوم و آرگون استفاده می شود.

در جوشکاری میگ از سیم جوش ساده بیشتر استفاده می‌کنند چرا که تغذیه آن راحت‌تر است. در واقع در جوشکاری میگ میزان سرعت تغذیه سیم و طول قوس یک  فرایند خودکار می باشد و نیازی به دخالت جوشکار ندارد، ولی سرعت حرکت و مکان قرارگیری سیم تحت اختیار جوشکار می باشد. البته این موارد نیز می‌تواند از کنترل جوشکار خارج گردد و جوشکار میگ  را به یک جوشکاری خودکار تبدیل کرد.

مزایا جوشکاری میگ

• ایجاد جرقه در آن به نسبت کم است
• عمق جوش زیادی دارد و با جوش های کوچک استحکام مورد نیاز به دست می آید
• حوض و قوس الکتریکی ایجاد شده را می توان مشاهده کرد
•  قابل کاربرد برای بیشتر فلزات مغناطیسی
• قابلیت خودکار کردن جوشکاری میگ
• رسوب بخش زیادی از الکترود در محل اتصال
• پیچیدگی کم و سرعت و نفوذ بالای این جوش

معایب جوشکاری میگ

• باید از قوس در برابر وزش باد محافظت کرد چرا که باعث انحراف گاز و ایجاد خطا می‌شود
•  تجهیزات گران قیمت
•  ابزار مورد استفاده آن پیچیده هستند و ممکن است حمل و نقل آنها مشکل باشد
•  تنوع زیادی در سیم و الکترود آن وجود ندارد
•  هزینه تعمیر ابزار های آن در صورت وجود عیب بالا می باشد.

از معایب  دیگر می توان به انتشار نور و اشعه های مادون قرمز اشاره کرد که در نتیجه  سبب آسیب جدی به شبکیه چشم و قرنیه و ایجاد آب مروارید می شود.

همچنین وجود اشعه ماورای بنفش احتمال برق زدگی چشم را افزایش می دهد که در صورت تکرار این امر امکان ایجاد آسیب های دائمی به چشم وجود دارد و در پی آن فرد دائما دچار درد، ریزش اشک و سوزش می شود.

جوشکاری مگ:

جوشکاری مگ تفاوت چندانی با جوشکاری میگ ندارد. فقط در این مورد که برای اتصال فلزات و همچنین حفظ منطقه جوش و ناحیه اطراف آن از گازهایی به نام گازهای فعال یا کربن دی اکسید استفاده می شود. کربن دی اکسید نسبت به میزان طول قوس حساسیت زیادی دارد، بنابراین در دستگاه‌های خودکار و یا نیمه خودکار بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد چرا که در این دستگاه‌ها طول قوس ثابت است و بهترین گزینه برای آن این گاز می باشد.

مزیت این گاز نسبت به سایر گازها ارزان و قابل دسترس بودن آن است. باید توجه داشت که در هنگام جوشکاری با این گاز، گاز مونوکسید کربن تولید و آزاد می شود که سمی است و استشمام آن مضر می‌باشد، بنابراین محوطه کارگاه یا محل انجام جوش باید دارای تهویه هوا باشد تا از جمع شدن گازهای سمی در اطراف جوش جلوگیری کند و آسیب‌های احتمالی را به حداقل برساند یکی از کاربردهای این جوش در صنعت خودروسازی است. در واقع روشی برای جوش فلز های سخت و غیر سخت و انواع ضخامت از جمله فلزات نازک و یا نسبتاً ضخیم مورد استفاده قرار می گیرد.

مزایا جوشکاری مگ

• قابل کاربرد برای بیشتر فلزات مغناطیسی و غیر مغناطیسی
•  در این روش نیز همانند جوشکاری میگ میزان جرقه به نسبت کم است.
•  زمانی برای جابجا کردن و تعویض الکترود صرف نمی شود.
•  برای افزایش چگالی جریان از الکترود با قطر کم استفاده می شود.
• در این روش جریان مستقیم با قطب معکوس بکار می رود.
•  مقدار سربار اندک می‌باشد.
• همانند جوشکاری میگ رسوب بخش زیادی از الکترود در محل اتصال می باشد.

جوش مگ از کیفیت بالایی برخوردار است و بیشترین نفوذ جوش در فلز با گاز کربن دی اکسید انجام می‌پذیرد. مواد فیلر و گاز دی اکسید کربن به بیشترین میزان خود ترکیب می شوند و این امر موجب می‌شود تا جوشکاری در بهترین حالت و بالاترین کیفیت خود انجام شود.

در تمام جوشکاری ها که با استفاده از روش میگ و مگ انجام می پذیرند سیم جوش به طور خودکار از میان مشعل با سرعت کنترل شده خارج می شود.

معایب جوشکاری مگ:

در هنگام جوشکاری ممکن است در اثر سوختن دود سفید ایجاد شود که هم مانع دید جوشکار شود و مشکلات تنفسی را ایجاد کند.

ممکن است حفره در گرده جوش به وجود آید.

اگر فلز روی وارد مذاب شود باعث شکننده شدن در مقابل ترک بردن و افزایش میزان حساسیت آن می‌شود.

 فضایی که در آن جوشکاری انجام می‌شود نیز مهم است چرا که روغنی بودن، خیس بودن و… در کاهش کیفیت عملکرد تاثیر دارد.

عدم مهارت جوشکار در فرآیند جوشکاری نیز می‌تواند خسارت‌های مالی و جانی از خود به جای بگذارد.

کاربرد جوش میگ و مگ

زمانی که زیبایی منطقه جوش برای ما قابل اهمیت باشد می‌ توان از جوش مگ که در آن  گاز دی اکسید کربن به کار می رود استفاده کرد. یکی از نقص های جوشکاری، سوختگی در محل جوش می باشد مخصوصا زمانی که خط جوش نامناسب باشد میزان سوختگی در اطراف بیشتر خواهد شد و محل جوش نمایان می شود که حالت غیرطبیعی دارد. بنابراین در جوشکاری هایی که نیاز به ظرافت بالایی دارند، به دلیل کم بودن چگالی گاز دی اکسید کربن می توانیم این میزان سوختگی را به حداقل برسانیم و ظاهر مناسبی به محل جوش خود بدهیم.

فرایند میگ می ‌تواند اکثر فلزها و آلیاژها را جوشکاری کند و از نظر اقتصادی به صرفه می باشد اما فلزاتی وجود دارد که جوشکاری آنها راحت تر و مناسب تر از سایر فلزات می باشد: مثلاً فولاد کم آلیاژ، فولاد زنگ نزن، آلیاژهای مقاوم به حرارت، آلومینیوم و آلیاژهای آن و همچنین آلیاژهای منیزیم نام برد.

اما فلزاتی که نیاز به شرایط خاص تری برای ایجاد جوش به روش میگ دارند عبارتند از: آلیاژهای آلومینیوم ، فلز مس با درصد بالایی از فلز روی ، فولادها با استحکام زیاد و همچنین فلزهایی با دمای ذوب بالا.

در جوشکاری با روش میگ و مگ مثل اکثر جوشکاری ها به روش قوسی در همه حالات قابل استفاده می باشند و می توان از آنها در موارد بسیاری استفاده کرد.

تفاوت جوشکاری میگ و مگ

جوشکاری میگ و مگ هر دو جز جوشکاری های ذوبی به حساب می آیند در این روش از جوشکاری قطعاتی ذوب می شوند تا محل اتصال را پر کنند.  حوضچه مذاب در معرض واکنش دادن با ترکیبات موجود در هوا می باشد که این عامل سبب پیدایش عیب ها و نواقصی در جوش می شود بنابراین برای جلوگیری کردن و یا به حداقل رساندن واکنش با این ترکیب ها باید از الکترودهای روپوش دار استفاده شود.

همچنین جوشکاری میگ و مگ هر دو از گازهای محافظ بهره می برند که این مورد نیز از مقدار واکنش آن با ترکیبات موجود در هوا می کاهد.

اما اگر بخواهیم به تفاوت اصلی بین جوشکاری میگ با جوشکاری مگ بپردازیم باید به نوع گاز محافظ به کار رفته در آن ها اشاره کنیم. همانطور که در بالا نیز ذکر کردیم در جوشکاری مگ از نوع گاز محافظ فعال مثل گاز کربن دی اکسید، اکسیژن هیدروژن و نیتروژن استفاده می شود. از دلایل اصلی استفاده از این گاز های فعال برای جوشکاری مگ می توان به میزان افزایش و پایداری قوس و همچنین دمای آن و کاهش مواد مذاب موجود در حوضچه اشاره کرد.

و اما گاز مورد استفاده در جوشکاری میگ، گاز محافظ خنثی مثل هلیوم و آرگون می باشد.

و دیگر تفاوت این روش می توان به برتری جوشکاری میگ و کیفیت بالاتری که نسبت به جوشکاری مگ دارد، اشاره کرد، چرا که استفاده از گازهای خنثی در روش میگ باعث شده است تا هیچ گونه واکنشی با حوضچه مذاب نداشته باشد.

در نتیجه این برتری قیمت جوشکاری میگ نسبت به  جوشکاری مگ بیشتر می باشد.