جوشکاری گاز چیست | جوشکاری با استفاده از شعله (OFW)

جوشکاری گاز به عنوان یک فرآیند ساخت تعریف می شود که با ایجاد انسجام به مواد، معمولاً فلزات یا ترموپلاستیک ها را به هم متصل می کند. این کار اغلب با ذوب شدن قطعه کار و افزودن ماده پرکننده از استخر مواد مذاب که خنک می شود و به مفصلی محکم تبدیل می شود ، اما گاهی اوقات از فشار همراه با گرما یا به خودی خود برای تولید جوش استفاده می شود.

شرکت اورین الکتریک ، تولید کننده انواع دستگاه جوشکاری رکتی فایر ، تکفاز و سه فاز اینورتری ، دستگاه جوشکاری CO2 ، و دستگاه جوش آرگون و برش پلاسما ، آماده ارائه و فروش محصولات تولیدی و همچنین خدمات درخواستی به مشتریان محترم ، می باشد . به منظور تماس با کارشناسان و ارائه راهنمایی و مشاوره ، با شماره ☎️   ۰۹۱۲۱۲۶۰۱۴۲ و سایر شماره های درج شده در سایت تماس حاصل نمایید.

 

 جوشکاری گاز:

جوشکاری گاز نوعی فرایند جوشکاری حالت مایع است که در آن گاز سوختی برای تولید گرما می سوزد. این گرما برای ذوب شدن سطوح رابط صفحات جوشکاری استفاده می شود که با هم نگه داشته می شوند تا یک اتصال ایجاد کنند. جوشکاری گاز شامل استفاده از مشعل شعله تغذیه شده با گاز برای گرم کردن قطعه کار فلز و مواد پرکننده برای ایجاد جوش است. این گاز به طور کلی مخلوطی از یک گاز سوختی و اکسیژن است تا یک شعله گرم و تمیز ایجاد کند. از بسیاری از گازهای مختلف می توان به عنوان سوخت برای جوشکاری گاز استفاده کرد و برای تامین انرژی سیستم جوشکاری به برق نیازی نیست و در نتیجه یک روش ساخت قابل انعطاف و قابل حمل است. تمام روشهای جوشکاری گاز نیاز به تجهیزات ایمنی مناسب برای جوشکار و ذخیره گازهای جوشکاری دارند.

تجهیزات جوشکاری گاز:

در ادامه تجهیزات مورد نیاز برای انجام جوشکاری گاز را به شما معرفی میکنیم.

• سیلندرها
• سیلندرهای اکسیژن
• سیلندرهای استیلن
• تنظیم کننده ی فشار
• مشعل ها
• عینک ایمنی
• دستکش

جوشکاری گاز اکسی-سوخت (OFW)

جوشکاری گاز اکسی-سوخت (OFW) به گروهی از فرآیندهای جوشکاری گفته می شود که با گرم کردن فلزات با شعله گاز و یا شعله های آتش بدون اعمال فشار و بدون استفاده از فلز پرکننده، به فلزات متصل می شوند. جوشکاری با اکسی سوخت شامل هرگونه عمل جوشکاری است که از یک گاز سوختی همراه با اکسیژن به عنوان یک ماده گرم کننده استفاده می کند. این فرآیند شامل ذوب فلز پایه و یک فلز پرکننده در صورت استفاده، توسط شعله تولید شده در نوک مشعل جوشکاری است.

در بین OFW موجود در بازار ، گازهای سوختی جوشکاری اکسی فیول ، استیلن (ترکیبی از هیدروژن و کربن) از نزدیک ترین نیازهای برآورده کننده می باشد.

گازهای دیگر سوخت مانند: گاز MAPP ، پروپیلن ، پروپان ، گاز طبیعی و گازهای اختصاصی مبتنی بر این ، دارای درجه حرارت شعله به اندازه کافی بالا هستند اما سرعت انتشار شعله پایین را نشان می دهند.

فرآیندهای OFW

در گروه OFW چند فرآیند عمده وجود دارد:

۱) جوشکاری اکسی استیلن

هنگامی که از ترکیب اکسیژن و استیلن به نسبت صحیح برای تولید شعله شدید گاز استفاده شود ، این فرآیند به عنوان جوشکاری گاز اکسی استیلن شناخته می شود. شعله گاز اکسی استیلن دمایی در حدود ۳۲۰۰ درجه سانتی گراد دارد و بنابراین می تواند تمام فلزات تجاری موجود را ذوب کند. مخلوط  اکسیژن و استیلن  قابلیت رسیدن به بالاترین دمای شعله گازهای سوختی را دارد. از جمله دلایل بسیاری که جوشکارها از شعله های گاز اکسی استیلن (OFW) استفاده می کنند ، درجه حرارت بالا (۵۵۸۹ درجه فارنهایت) و توانایی ذوب بسیاری از فلزات رایج است. گاز  استیلن یکی از گران قیمت ترین  نوع  گازهای سوختی می باشد. گاز استیلن به دلیل ناپایدار بودن دارای شیوه های محافظت و نگهداری خاصی می باشد. سه نوع شعله آتش جوشکاری را می توان با اکسی استیلن (OFW) ایجاد کرد. هر یک از طریق رنگ ، اندازه و شکل می توانند متفاوت باشند. هر شعله را می توان با مخلوط منحصر به فرد استیلن و اکسیژن ایجاد کرد.

کربورایز کردن: از ترکیب استیلن بیشتر در مقایسه با اکسیژن استفاده می شود. برای لحیم کاری ، جوشکاری ، جوشکاری برنز و لحیم کاری نقره استفاده می شود.

خنثی: رایج ترین نوع با ترکیبی متعادل از اکسیژن و استیلن ایجاد می شود. باعث ذوب شدن آهسته می شود. جرقه کمتری ایجاد می کند و جوش نمی زند. از فولاد در برابر اکسیداسیون محافظت می کند و مفصل نمی سوزد. این منجر به جوشکاری قوی می شود.

اکسید کردن: همانطور که از نامش پیداست ، از ترکیب اکسیژن غنی تری نسبت به استیلن استفاده می شود. این نوع شعله برای جوشکاری عملی محسوب نمی شود. این می تواند باعث مواردی مانند سخت شدن در جوش ، ضعف جوش و شکنندگی شود.

۲) جوشکاری اکسی هیدروژن

استفاده از اکسیژن و هیدروژن به عنوان گازهای جوشکاری و برش، قدیمی تر از فرآیند اکسی استیلن است و به قبل از تولید اکسیژن توسط الکترولیز یا مایع سازی هوا برمی گردد. اکسیژن احتمالاً در آن روزها از کلرات پتاسیم و دی اکسید منگنز یا شاید از پراکسیدهای پتاسیم و سدیم و آب * و هیدروژن از اسید کلریدریک و روی تولید می شد. روند اکسی هیدروژن توسط نیومن توسعه داده شد که از گاز انفجار (اکسیژن خالص و هیدروژن مخلوط شده) در فشار حدود ۳ اتمسفر استفاده کرد. این گاز هنوز تا حدی در جوشکاری پلاتین، سرب و فلزات گرانبها استفاده می شود اما به سرعت توسط دستگاههایی که برای استفاده از اکسیژن و هیدروژن از سیلندرهای جداگانه طراحی شده اند ، جایگزین می شوند.

فرآیند جوشکاری اکسی هیدروژن

روند جوشکاری گاز اکسی هیدروژن مانند سایر فرآیندهای شعله داغ است و اتصالات باید به همان روش کج شوند تا برای پر کردن در دسترس قرار گیرند. ابتدا باید کار را گرم کرد تا از خنک شدن ماده پر کننده جلوگیری شود و میله مذاب برای ایجاد اتصال در آن ذوب شود. در آلمان از این گاز برای گرم کردن صفحات استفاده می شود و سپس آنها با چکش جوش می شوند، همانطور که در آهنگری کار می شود، این عملیات تا حد زیادی در ساخت لوله های بزرگ فولادی استفاده می شود. آهن، فولاد، مس، سرب، روی و سایر فلزات صنعتی را می توان با این فرآیند جوش داد. هزینه مشابه کار انجام شده توسط فرایند اکسی استیلن است، اگرچه در بیشتر عملیات ها تا حدودی بیشتر است. هر فلز به روش  درمان خاص خود نیاز دارد و اپراتور بهترین روشهای اداره هر کار را فرا می گیرد، اما فرآیند جوشکاری اکسی هیدروژن به یک کارگر ماهر نیاز دارد و موفقیت یا شکست جوشکاری تا حد زیادی به فردی بستگی دارد که این کار را انجام دهد.

۳) جوشکاری گاز MAPP

 

MAPP ترکیبی از گاز مایع(LPG) با متیل استیلن-پروپادین است. قابلیت تحت فشار و ذخیره سازی گاز MAPP مانند گاز LPG می باشد. مقدار گرمای تولید شده در مشعل های گاز MAPP همانند گاز اکسی استیلن می باشد. این گاز با داشتن شعله هایی بسیار گرم  در برش فلز های صنعتی کاربرد دارد. گازMAPP به دلیل داشتن ترکیب گاز هیدروژن در جوشکاری های فولادی به کار نمی روند زیرا هیدروژن موجب شکنندگی جوشکاری می شود.

مزایای جوشکاری OFW

مزیت های اصلی جوشکاری OFW وجود دارد:

کنترل گرما – یکی از مزایای این فرآیند جوشکاری، کنترلی است که یک جوشکار می تواند بر میزان ورودی گرما، دمای منطقه جوش و پتانسیل اکسید یا کاهش جوش اعمال کند.

کنترل مهره جوش – اندازه ، شکل و گرانروی چاله جوش نیز در فرآیند جوشکاری کنترل می شود زیرا فلز پرکننده به طور مستقل از منبع حرارت جوشکاری اضافه می شود.

جوشکاری OFW به طور ایده آل برای جوشکاری ورق نازک ، لوله ها و لوله های قطر کوچک مناسب است. همچنین برای جوشکاری تعمیراتی استفاده می شود. جوش های ضخیم به جز کارهای تعمیراتی ، مقرون به صرفه نیستند.

تجهیزات مورد استفاده در جوشکاری گاز اکسی فویل کم هزینه هستند ، معمولاً قابل حمل و کاملاً متنوع هستند که می توانند برای انواع عملیات مربوطه مانند خم و راست شدن ، پیش گرم کردن ، گرم شدن پس از آن ، سطح ، جوشکاری برنز و لحیم کاری مشعل استفاده شوند.

ویژگی های گازهای سوختی اکسی(OFW )

گازهای سوختی تجاری یک خاصیت مشترک دارند: همه آنها برای تأمین احتراق به اکسیژن نیاز دارند. برای اینکه برای عملیات جوشکاری مناسب باشد ، یک گاز سوختی که با اکسیژن سوزانده می شود، باید دارای دمای شعله بالا، سرعت بالای انتشار شعله، محتوای گرمایی کافی، حداقل واکنش شیمیایی شعله با فلزات پایه و پرکننده باشد.

این شعله های جوشکاری گاز  OFW در نسبت گاز اکسیژن به سوخت به اندازه کافی اکسید می شوند تا سرعت انتقال حرارت قابل استفاده را تولید کنند. دستگاه های نگهدارنده شعله، مانند کنتروبراب های موجود در نوک، برای عملکرد پایدار و انتقال حرارت خوب، حتی در نسبت های بالاتر، ضروری هستند.

جوشکاری  OFW، برای برش اکسیژن استفاده می شود. آنها همچنین برای لحیم کاری مشعل، لحیم کاری  و بسیاری دیگر از عملیات که در آن تقاضای خصوصیات شعله و سرعت انتقال حرارت با جوشکاری یکسان نیست استفاده می شود.

با تغییرات نسبتاً ساده در تجهیزات، می توان عملیات برش اکسیژن دستی و مکانیکی را انجام داد. فلزاتی که به طور معمول با فرایند اکسی سوخت جوش داده می شوند شامل فولادها، به ویژه فولادهای کم آلیاژ و بیشتر فلزات غیر آهنی است. این فرآیند به طور کلی برای جوشکاری فلزات نسوز یا واکنش پذیر استفاده نمی شود.

جوشکاری اکسی بنزین

بنزین تحت فشار به عنوان سوخت جوشکاری مورد استفاده قرار می گیرد که هزینه ساخت آن مهم است، به ویژه در مکان هایی که قوطی های استیلن در دسترس نیستند. مشعل های بنزین می توانند از استیلن برای ورق های فولادی ضخیم برش مشعل موثرتر باشند. پمپاژ بنزین از یک سیلندر تحت فشار انجام می شو ، این یک روش معمول توسط سازندگان جواهرات در مناطق فقیر است.

.