عیوب اصلی جوشکاری در سازه‌های فولادی

📖 زمان مطالعه : ۷ دقیقه ⏲️

مشخصات منحصر به فردی که فولاد دارد، سبب شده است در ساخت ساختمان ها از آن استفاده شود. با دانستن عیوب اصلی جوشکاری در سازه های فولادی خواهیم توانست بر ضعف ها آگاهی پیدا کنیم و به کنترل عیب ها در پروژه های ساختمانی بپردازیم. در این مقاله نیز به بررسی اطلاعاتی درباره عیوب اصلی جوشکاری در سازه های فولادی خواهیم پرداخت تا آگاهی خود را در این زمینه افزایش دهید و با یافتن علت ها سعی بر کنترل و جلوگیری از ایجاد عیوب نمایید.

عیوب اصلی جوشکاری در سازه های فولادی

عیوب اصلی جوشکاری در سازه های فولادی شامل ذوب ناقص، آخال های سرباره، تخلخل، نفوذ ناقص، گرده اضافی در جوش، عدم پرشدگی شیار، جرقه و پاشش، ترک جوش، سوختگی یا بریدگی کناره جوش خواهد بود. با توجه و ‌کنترل عیوب اصلی جوشکاری در سازه های فولادی خواهیم توانست از امکانات وسیعی که فولاد در اختیار طراح قرار می دهد استفاده کنیم. در صورت نیاز به راهنمایی در زمینه عیوب اصلی جوشکاری در سازه های فولادی و دستگاه های مورد نیاز برای جوش با شماره تماس های موجود در سایت تماس حاصل فرمایید  و راهنمایی های لازم را از کارشناسان مجموعه دریافت کنید.

شرکت اورین الکتریک ، تولید کننده انواع دستگاه جوشکاری رکتی فایر ، تکفاز و سه فاز اینورتری ، دستگاه جوشکاری CO2 ، و دستگاه جوش آرگون و برش پلاسما ، آماده ارائه و فروش محصولات تولیدی و همچنین خدمات درخواستی به مشتریان محترم ، می باشد . به منظور تماس با کارشناسان و ارائه راهنمایی و مشاوره ، با شماره ☎️   ۰۹۱۲۱۲۶۰۱۴۲ و سایر شماره های درج شده در سایت تماس حاصل نمایید.

شماره تماس اورین الکتریک

 

روی هم افتادگی از عیوب اصلی جوشکاری در سازه های فولادی

روی هم افتادگی در کنار یا ریشه جوش اتفاق می افتد که علت آن جاری شدن فلز روی سطح فلز پایه خواهد بود و در آن هیچگونه ذوب یا جوش خوردنی رخ نمی دهد. از جمله دلایل روی هم افتادگی به زاویه نادرست الکترود، سرعت حرکت کمتر از حالت نرمال، استفاده از الکترود با قطر بالا و آمپراژ خیلی کم می توان اشاره کرد.

بریدگی از عیوب اصلی جوشکاری در سازه های فولادی

بریدگی یا سوختگی از جمله عیوب اصلی جوشکاری در سازه های فولادی می باشد که دلایل آن شامل آمپر زیاد، طول قوس زیاد، حرکت زیاد الکترود، سرباره یا ویسکوزیته بالا، متمایل بودن زیاد زاویه الکترود به سطح اتصال و سرعت بسیار زیاد حرکت جوشکاری می باشد. در صورتی که در انتهای جوش ذوب شدن شیاری فلز مبنا رخ دهد، طوری که توسط فلز جوش پر نشده باشد، بریدگی ایجاد می شود. بریدگی موجب سوزاندن فلز مبنا و یا جداسازی تکه هایی از آن خواهد شد و شیاری در جوش ایجاد می کند.

برای پر کردن این عیب می توان توسط الکترودهای نمره پایین تر جوشکاری مجدد را انجام داد. هم سطح و هم ریشه اتصال در جوش های شیاری می توانند دچار این عیب شوند. با جوشکاری مناسب می توان به حذف بریدگی پرداخت  تا تعمیر مجدد لازم نباشد. اگر مقطع به دلیل بریدگی دچار تقلیل قابل توجه شود، باید آن را تعمیر کرد اما اگر عمود بر محور بریدگی نیروی مورد انتقال را داشته باشیم، این بریدگی برای افزایش خستگی نقطه ضعیفی به حساب خواهد آمد.

آخال های سرباره از عیوب جوشکاری

یکی دیگر از عیوب اصلی جوشکاری در سازه های فولادی، آخال های سرباره می باشد که در اتصال جوش به صورت یک ماده نافلز مشاهده خواهد شد. آمپراژ ناکافی، زاویه و یا اندازه نادرست الکترود، آماده سازی غلط و و پاک نشدن مناسب سرباره از پاس های قبلی از جمله دلایلی هستند که موجب ایجاد آخال ها می شوند. فرآیندهای قوسی دستی و جوشکاری های زیرپودری بیشتر متحمل این نوع عیب می شوند. برای این ایجاد این رخداد، گل جوش در زمان ذوب روکش الکترود در طی فرآیند جوشکاری ایجاد می شود. اکسید فلزات و دیگر ترکیبات، این گل جوش را تشکیل می دهند و وزن کمتر نسبت به فلز مبنای مذاب موجب آمدنش به سطح حوضچه مذاب خواهند شد.

بعد از اینکه جوش سرد شد با ضربات چکش می توان آن را از سطح کند، اما اگر سرعت سرد شدن جوش زیاد باشد، گل جوش ممکن است نتواند خود را به سطح حوضچه برساند و در همانجا باقی بماند. زمانی که چند پاس مختلف جوش برای تامین اندازه جوش، لازم باشد باید قبل از اجرای پاس بعدی به کندن گل جوش پاس قبلی پرداخت و بعد از آن مجددا جوشکاری را آغاز نمود. مهمترین دلیلی که سبب حبس سرباره در زمان جوشکاری می شود، توجه نکردن به این امر می باشد.

ذوب ناقص از عیوب جوشکاری

ذوب ناقص از جمله عیوب اصلی جوشکاری در سازه های فولادی می باشد. در این حالت بین فلز جوش و فلز پایه و یا بین پاس های جوش اتصال وجود نخواهد داشت. سطح کثیف، سطح حرکت بسیار زیاد، نوع و زاویه الکترود نامناسب، بکارگیری الکترودهای کوچک در فولادهایی ضخیم و سرد، گرد و غبار، زنگ زدگی، کافی نبودن حرارت کافی برای جوشکاری، انتخاب نادرست قطبیت جریان و گاز محافظ، طرح اتصال نامناسب، تنظیم نادرست جریان و سرعت جوشکاری  و همچنین آمپراژ ناکافی از جمله دلایل ایجاد ذوب ناقص می باشد.

تخلخل از عیوب جوشکاری

وقتی در جوش، سوراخی به صورت داخلی یا خارجی ایجاد شود به آن تخلخل می گویند که از دیگر عیوب اصلی جوشکاری در سازه های فولادی خواهد بود. در واقع وقتی حبس حفره های گاز را در فلز جوش مذاب داشته باشیم و فلز تا زمان سرد شدن از آن خارج نشود، تخلخل رخ می دهد. دلایل ایجاد آن رطوبت الکترود، آلوده بودن سطح فلز پایه، مقادیر بالای گوگرد و فسفر در فلزات پایه و محافظت گازی ناکافی قوس می باشد. طول قوس های بسیار بلند، وزش باد در سطح جوش و استفاده از الکترود نامرغوب  از دیگر دلایل ایجاد این عیب خواهد بود.

تخلخل در طول جوش به صورت پراکندگی یکنواخت می تواند باشد و یا اینکه در ریشه جوش شیاری یا گوشه، حفره بزرگی ایجاد شود.  تخلخل سطحی نسبت به نوع عمقی از آنجا که موجب کاهش مقاومت خستگی فلز جوش می گردد، خطر بیشتری خواهد داشت. برای اینکه تخلخل رخ ندهد شدت جریان جوشکاری را باید تنظیم کرد و در شرایطی که آب و هوا نامناسب است، جوشکاری را انجام نداد. هم چنین با تنظیم طول قوس و خشک کردن الکترود فلز قبل از جوشکاری در خشک کن، از بروز تخلخل می توان جلوگیری کرد.

نفوذ ناقص از  عیوب اصلی جوشکاری

وقتی فلز جوش به طور کامل در ریشه اتصال نفوذ نکند، نفوذ ناقص رخ می دهد که از عیوب اصلی جوشکاری در سازه های فولادی می باشد. این اتفاق بیشتر در جوشکاری شیاری نفوذی رخ می دهد. نفوذ ناقص تنها زمانی قابل پذیرش است که در طراحی اولیه در نظر گرفته شده باشد. دلایل ایجاد آن سرعت حرکت زیاد، فاصله ناکافی ریشه، استفاده از الکترود با قطر بالا و آمپراژ بسیار پایین خواهد بود. اگر پیشانی ریشه ضخامتی بیش از نیاز دهانه ریشه داشته باشد، نفوذ ناقص رخ می دهد. کوچک بودن دهانه ریشه، پایین بودن شدت جریان جوشکاری، بزرگ بودن اندازه الکترود و کوچک بودن زاویه پخ شیار V شکل نیز از جمله دلایل ایجاد نفوذ ناقص خواهد بود.

ترک های جوش

از جمله عیوب اصلی جوشکاری در سازه های فولادی ترک های جوش می باشد که به علت انقباض جوش و عواملی چون سرد شدن، تنش های داخلی و انجماد  رخ می دهد. به منظور کنترل جوش آزمایش هایی به صورت غیر مخرب انجام می شود که شامل کنترل چشمی، آزمایش فراصوتی، آزمایش با مواد نافذ، آزمایش با مواد مغناطیسی و آزمایش پرتونگاری -رادیوگرافی می باشد. ترک ها ممکن است در طول جوش باشد و یا عمود بر آن ایجاد شوند. تنش های داخلی معمولا موجب ایجاد ترک می شوند که محل ایجاد آن فلز پایه، فلز جوش و یا حدفاصل این دو خواهد بود. با توجه به اینکه ترک در چه محلی ایجاد شده  ترک فلز جوش، ترک پنجه، ترک زیر سطح جوش و … نامگذاری خواهد شد.

سه رده اصلی در ترک خواهیم داشت که شامل ترک گرم، سرد و مویی خواهد بود. ترک گرم زمانی رخ می دهد که درجه حرارت بالا باشد و سپس ناگهانی سرد شود، در این مرحله جوش رسوب می کند و انجماد آغاز می گردد. بیشتر ترک های جوشکاری از این نوع هستند و شامل انجمادی، ذوبی و ترک افت انعطاف پذیری خواهد بود. ترک سرد در دمای معمولی اتفاق می‌افتد و ممکن است حتی چندین روز بعد از جوشکاری رخ دهد. این ترک در فولاد بیشتر از فلزات دیگر رخ می دهد. ترک های مویی به دلیل ریز بودن با چشم غیر مسلح دیده نمی شوند و برای دیدن آن حداقل ده برابر بزرگنمایی لازم داریم. این ترک سرد و یا گرم می باشد و عمر مفید سازه های معمولی را کم نمی کند.

گرده اضافی در جوش

یکی از عیوب اصلی در جوشکاری سازه های  فولادی گرده اضافی در جوش است. زمانی ایجاد می شود که فلز جوش، تولیدی بیش از اندازه مورد نیاز برای پر کردن اتصال داشته باشد. مشکلی که گرده اضافی جوش ایجاد می کند این است که گوشه های تیز در پنجه جوش ایجاد می کند و در این ناحیه به دلیل افزایش ارتفاع گرده جوش، حساسیت بیشتری ایجاد می گردد.

جرقه و پاشش از جمله عیوب جوشکاری

از دیگر عیوب اصلی جوشکاری در سازه های فولادی جرقه و پاشش خواهد بود. در این حالت پراکندگی ذراتی از فلز جوش را به اطراف خواهیم داشت. این عیب سطحی است و اهمیت کمی دارد. اگر این پاشش به صورت قطرات بزرگ باشد، گرمای کافی را ایجاد خواهد کرد که حساسیت به ترک ایجاد می شود. در این حالت باید مطمئن شد که آسیب به جوش وارد نمی شود.

این نوشته در بلاگ ارسال شده است. این لینک مستقیم به این نوشته است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *